Fiat Punto 85 16V Ford Fiesta 1.2 16V
Τα... 1 και 1/4 (του Λίτρου)
Πέρα από τον κυβισμό «φορολογικό ατού» τα Φίατ Πούντο και Φορντ Φιέστα
διαθέτουν πλέον και ίδιο αριθμό βαλβίδων, γεγονός που καθιστά τη μεταξύ
τους αντιπαράθεση... μετωπική, αν και πέρα από ομοιότητες υπάρχουν και
σημαντικές διαφορές.
EN APXH ην ο κινητήρας και μάλιστα στην πιο σύγχρονη έκφρασή του, αυτή
δηλαδή που οι βαλβίδες φθάνουν το μαγικό εμπορικά αριθμό «16». Έτσι, τόσο ο
νέος FIRE του Πούντο όσο και ο Zetec-SE του Φιέστα βρίσκονται στην πρώτη
γραμμή της τεχνολογίας για τη συγκεκριμένη κατηγορία κυβισμού, αφού πέρα
από την πληθώρα των βαλβίδων, έχουν δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής, ψεκασμό
πολλαπλών σημείων, ενώ χρησιμοποιούν ελαφρά μέταλλα για την κατασκευή τους
(μπλοκ από χυτοσίδηρο και αλουμινένιες κεφαλές).
Ξεκινώντας από το νεοφερμένο της παρέας (που πρωτογνωρίσαμε τον περασμένο
μήνα στο Y της Λάντσια) υπενθυμίζουμε πως βασιζόμενος πάνω στο μπλοκ του
παλαιότερου καταφέρνει με αλλαγή της κεφαλής και περιορισμένες επεμβάσεις
σε καίρια σημεία να αποδίδει 86 ίππους στις 6.000 στροφές και ροπή 11,5
Kgm/4.500 σ.α.λ.
O μικρότερος Zetec, αυτός των 1242 κ.εκ. από την άλλη, προϊόν συνεργασίας
Φορντ-Γιαμάχα, αποδίδει 75 ίππους στις 5.250 στροφές με ροπή 11,2 Kgm/4.000
σ.α.λ.
Στις επιδόσεις, τα πράγματα φαίνονται από τα χαρτιά. Συν 10 ίπποι μείον 25
κιλά, είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα για το 16βάλβιδο Πούντο, τουλάχιστον
στις από στάση μετρήσεις.
Αναλυτικότερα έχουμε: 11,7?? στο 0-100 και 33,5?? το χιλιόμετρο για το Φίατ
και 12,4?? και 34,5?? αντίστοιχα για το Φορντ.
Στις ρεπρίζ όμως το Φιέστα αποδεικνύεται δύσκολος αντίπαλος, αφού σε πολλές
περιπτώσεις καταφέρνει να βρίσκεται εμπρός από τον ισχυρότερο αντίπαλό του,
κάτι που οφείλεται και στις πιο κοντές σχέσεις του κιβωτίου.
Επιπλέον, ο κινητήρας του Φορντ αποδείχθηκε και ο συγκριτικά λιγότερο
λαίμαργος κατά τη διάρκεια της δοκιμής μας, αφού κατανάλωσε 9,5 λίτρα/100
χλμ. σε αντίθεση με τον ιταλικό που έφθασε τα 10,7 λίτρα για κάθε 100 χλμ.
Αφήνοντας τους κινητήρες και περνώντας στις αναρτήσεις, συναντάμε
αξιόπιστες και λειτουργικές λύσεις, χωρίς κάποιες τεχνολογικές πρωτοτυπίες.
Έτσι, εμπρός και στα δύο αυτοκίνητα υπάρχουν γόνατα Μακφέρσον με
αντιστρεπτικές ράβδους, ενώ πίσω η μεν Φίατ προτείνει υστερούντες βραχίονες
στηριγμένους πάνω σε υποπλαίσιο, με τη Φορντ να διατηρεί τον ημιάκαμπτο
άξονα με υστερούντες βραχίονες.
Πάντως και για τα δύο αυτοκίνητα η λειτουργία των αναρτήσεων έχει
προτεραιότητα την άνεση των επιβατών, κάτι που εντείνει τις κλίσεις που
παίρνουν και τα δύο αυτοκίνητα στις στροφές, αλλά και την τάση των
αμαξωμάτων τους να «πλέουν» στις μεγάλες ταχύτητες.
Στα υπόλοιπα μηχανικά μέρη, τα δύο αυτοκίνητα ακολουθούν παράλληλους
δρόμους με ελάχιστες διαφοροποιήσεις μεταξύ τους. Δισκόφρενα
εμπρός-ταμπούρα πίσω (και μάλιστα ακριβώς ίδιας διαμέτρου) και για τα δύο,
κιβώτια πέντε σχέσεων (με κοντύτερη σχέση τελικής μετάδοσης σ? εκείνο του
Φιέστα),14άρες ζάντες (με φαρδύτερα ελαστικά στο Φιέστα) μεταξύ άλλων,
ολοκληρώνουν την εικόνα μηχανολογικής ομοιογένειας που παρουσιάζουν οι δύο
πρωταθλητές της κατηγορίας.
Ιταλική φινέτσα - γερμανική ποιότητα
Και τα δύο αυτοκίνητα βρίσκονται στην αγορά αρκετό καιρό άρα είναι οικεία
και αποδεκτά από το κοινό, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι τα σχήματά τους
είναι κοινότοπα ή «κουρασμένα». Το αντίθετο μάλιστα.
Πιο νέο στην αγορά το Φιέστα, μπορεί να διατηρεί κάποιες από τις βασικές
γραμμές του προηγούμενου μοντέλου, αλλά είναι σαφώς σύγχρονο. Το Πούντο,
γνώριμο πια σε όλους (αλλά και εξοικειωμένο με την πρώτη θέση των πωλήσεων
της κατηγορίας) εξακολουθεί να μη δείχνει σε καμία περίπτωση την ηλικία
του, κάτι που επιβεβαιώνει τις δυνατότητες του αρχικού σχεδίου.
Στο εσωτερικό έχουν ακολουθηθεί διαφορετικοί δρόμοι. Πιο φαντεζί και
στυλίστικο το εσωτερικό του ιταλικού αυτοκινήτου, σε αντίθεση με το
συντηρητικό και με έντονη προσήλωση στην πρακτικότητα του Φορντ.
Οι αλλαγές πάντως που υπάρχουν στο νέο Πούντο (πιο σκούρο πλαστικό στο
ταμπλό, καλύτερης ποιότητας υφάσματα) συμβάλλουν ακόμα περισσότερο στην
έκφραση θετικών σχολίων για τη βελτίωση των Ιταλών σ? αυτόν τον τομέα.
Δεν ξεχνάμε να σημειώσουμε την πολύ καλή προσπάθεια που έχει γίνει στον
τομέα της ηχομόνωσης (σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο), γεγονός που
συμβάλλει αρκετά στη βελτίωση της συνολικής ποιότητας που αναδίδει το
16βάλβιδο μοντέλο.
Εκεί που το Πούντο παίζει χωρίς αντίπαλο (ή για να λέμε τα πράγματα με το
όνομά τους, αποτελεί μετά από τόσα χρόνια το μέτρο σύγκρισης για την
κατηγορία), είναι στην εκμετάλλευση των εσωτερικών χώρων. Στα καθίσματά του
μπορούν άνετα να βολευτούν 4-5 ενήλικες χωρίς παραχωρήσεις στα πόδια ή στο
κεφάλι, ενώ και ο χώρος αποσκευών είναι κορυφαίος, έχοντας συν τοις άλλοις
κανονικό σχήμα και χαμηλό κατώφλι φόρτωσης.
Αντίθετα στο Φιέστα τα πράγματα δεν είναι καλά στον τομέα αυτό.
Ιδίως στο πίσω κάθισμα, όπου η κατάσταση κρίνεται αρκετά στενάχωρη, ενώ και
ο χώρος αποσκευών, αν και δεν υστερεί σημαντικά σε συνολική χωρητικότητα,
περιορίζεται από τα εξογκώματα των θόλων των αμορτισέρ χάνοντας έτσι σε
πρακτικότητα.
Στον τομέα του εξοπλισμού, το Φιέστα της δοκιμής μας (έκδοση Si)
περιλάμβανε σχεδόν τα πάντα (αερόσακοι οδηγού-συνοδηγού, κλιματισμός,
ηλεκτρομαγνητικές κλειδαριές, ηλεκτρικά παράθυρα κ.λπ.). Όμως η τιμή του
υπερβαίνει κατά πολύ αυτή του βασικού Πούντο, το οποίο, σε κάθε περίπτωση,
είναι και αυτό επαρκέστατα εξοπλισμένο, χωρίς να του λείπει κάποιο στοιχείο
που θεωρείται εκ των ουκ άνευ.
Ωρίμανση...
Αυτή και μόνο η λέξη αρκεί για να περιγράψει την παρουσία και των δύο
αυτοκινήτων, τα οποία καταφέρνουν ανά πάσα στιγμή να διαψεύδουν τις
προσδοκίες από τον κυβισμό των κινητήρων τους και να κινούνται στις
περισσότερες περιπτώσεις... μια κατηγορία πάνω.
Τόσο το Πούντο όσο και το Φιέστα δε συναντούν κανένα πρόβλημα στο να
εξυπηρετήσουν τις ανάγκες για ένα και μοναδικό αυτοκίνητο, αφού μπορούν να
καλύψουν με άνεση και ασφάλεια μεγάλες αποστάσεις στον αυτοκινητόδρομο, ενώ
δεν ξεχνούν τις λέξεις «ευκολία και ευχρηστία» για τα αστικά τους
καθήκοντα.
Καλοστημένα πλαίσια, ιδανικά ρυθμισμένες αναρτήσεις, ζωντανοί κινητήρες και
γρήγορα τιμόνια δημιουργούν δύο σύνολα κάθε άλλο παρά απρόσωπα και
αδιάφορα, σε όποιες συνθήκες κι αν κινηθούν.
Πέρα απ? αυτά όμως, αν θελήσουμε εδώ να κάνουμε μια πιο λεπτομερή αναφορά
στα επιμέρους στοιχεία που απαρτίζουν τη συμπεριφορά των δύο αυτοκινήτων,
θα δούμε ότι παρόλες τις ομοιότητες υπάρχουν και κάποιες διαφορές, οι
οποίες μπορεί μεν να είναι λεπτομέρειες, αλλά είναι αυτές που μερικές φορές
κάνουν την ουσία.
Ξεκινώντας από το Πούντο, η πρώτη ευχάριστη διαπίστωση προέρχεται από τη
σαφή βελτίωση των αναρτήσεων, οι οποίες πλέον φιλτράρουν και απορροφούν τις
ανωμαλίες με πιο άμεσο τρόπο. Επιπλέον, το σύστημα διεύθυνσης -που είναι
πλέον υποβοηθούμενο- έχει γίνει πιο γρήγορο χωρίς να χάσει σε σαφήνεια, ενώ
βελτιωμένο είναι και το καλά κλιμακωμένο κιβώτιο ταχυτήτων.
Εξάλλου, ο 16βάλβιδος κινητήρας προσθέτει ένα σπορτίφ χαρακτήρα (και ήχο)
στην κατασκευή, όντας αρκετά δυνατός στις υψηλές στροφές, αλλά και αρκετά
ελαστικός στις χαμηλές και μεσαίες. H συμπεριφορά αυτού του δυνατότερου
Πούντο βρίσκεται πάντα μέσα στα όρια του ασφαλούς, χωρίς απρόβλεπτες και
απότομες αντιδράσεις. Είναι ελαφρά υποστροφικό στις περισσότερες
περιπτώσεις, παραμένοντας έτσι ακόμη κι αν το πιέσει κανείς υπερβολικά ή
απλώς οδηγεί «άτσαλα» και νευρικά.
Από την άλλλη όμως οι κλίσεις του αμαξώματος είναι μεγάλες, ενώ δεν έχουν
εξαλειφθεί πλήρως οι χαρακτηριστικές για το Πούντο ταλαντώσεις (κατά τον
κάθετο άξονα) της πίσω ανάρτησης, που ναι μεν δε δημιουργούν προβλήματα
ασφάλειας, αλλά δεν είναι και... ευχάριστες, τουλάχιστον μέχρι να
εξοικειωθεί κανείς μαζί τους. Ας σημειώσουμε πάντως ότι τα φαινόμενα αυτά
ουδόλως επηρεάζουν πρακτικά τη συμπεριφορά του αυτοκινήτου.
Περνώντας στο Φιέστα, η πρώτη εντύπωση έρχεται από τον κινητήρα του ο
οποίος είναι σαφώς λιγότερο ζωντανός χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στερείται
αποτελεσματικότητας. Το αντίθετο μάλιστα, αφού υπερτερεί σε αίσθηση στις
μεσαίες στροφές, τραβά από χαμηλότερα και ανεβάζει τις στροφές του με
χαρακτηριστική άνεση έως τον κόφτη. H διαφορά μ? αυτόν του Πούντο έγκειται
στη λίγο πιο χαμηλών τόνων και πιο πολιτισμένη συμπεριφορά του.
Κατά τα λοιπά, το μικρότερο Φιέστα μας επιβεβαίωσε αυτά που ήδη έχουμε
σημειώσει και στο παρελθόν. Ουδέτερο και με μεγάλες κλίσεις στις στροφές,
είναι «ημέρα με τη νύχτα» σε σχέση με τα προηγούμενα Φιέστα, η πίσω
ανάρτηση των οποίων δρούσε μάλλον ανεξέλεγκτα.
Παρά τις καταφανείς βελτιώσεις, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι εμφανίζει την
τάση να «πλέει» στις υψηλές ταχύτητες ή στις καμπές διαρκείας, ενώ και το
σύστημα διεύθυνσης υπολείπεται σε αίσθηση. Από την άλλη, πολύ καλή κρίνεται
η απόσβεση των ανωμαλιών του οδοστρώματος σε κάθε είδους δρόμο κρατώντας
έτσι άνετους και ξεκούραστους οδηγό και επιβάτες. H αίσθηση στον τομέα
αυτό, είναι αντίστοιχη καλού και μεγαλύτερης κατηγορίας αυτοκινήτου.
Αντί επιλόγου
Το Μάιο του 1996, συγκρίνοντας τότε το 8βάλβιδο Πούντο των 1250 κ.εκ. τόσο
με το Φιέστα, όσο και με... έξι ακόμη μοντέλα της ίδιας κατηγορίας,
καταλήγαμε ότι το ιταλικό υπερμίνι αποτελεί την πλέον ολοκληρωμένη πρόταση
στη συγκεκριμένη κλάση.
Εξοπλισμένο πλέον με τον καινούριο και ισχυρότερο 16βάλβιδο κινητήρα των 86
ίππων, και με επιμέρους βελτιώσεις στον εσωτερικό του διάκοσμο, το Πούντο
ανανεώθηκε ουσιαστικά και φυσικά παραμένει στην κορυφή της κατηγορίας.
Μοιραία λοιπόν το Φιέστα -όπως και στη συγκριτική δοκιμή που αναφέρουμε πιο
πάνω- κατατάσσεται δεύτερο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρόκειται για
μια καθ? όλα αξιόλογη λύση. Το βασικό σημείο υστέρησής του, είναι πάντοτε
οι εσωτερικοί χώροι και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα στο να μην μπορεί να
«παίξει» τόσο καλά το ρόλο του μοναδικού επιβατικού αυτοκινήτου μιας
οικογένειας όσο το Πούντο._4Τ.
Φίατ Πούντο 85 ELX
Υπέρ
Ζωντανός κινητήρας
Χώροι κορυφαίοι στην κατηγορία
Ασφαλής οδική συμπεριφορά
Πολύ καλές επιδόσεις
Κατά
Ταλαντώσεις της πίσω ανάρτησης
Θορυβώδης κινητήρας
Αυξημένη κατανάλωση
Φορντ Φιέστα 1.25
Υπέρ
Δυνατός και εύστροφος κινητήρας
Καλή ποιότητα κατασκευής
Ανεση ανάρτησης ακόμη και σε κακούς δρόμους
Προβλέψιμη οδική συμπεριφορά
Κατά
Τάση του αμαξώματος να «πλέει» στις μεγάλες ταχύτητες
Μη γραμμική απόκριση φρένων
Χώροι επιβατών και αποσκευών
Υψηλή τιμή πώλησης
FIAT PUNTO SPORTING
Εύγεστο υποκατάστατο
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ H ΕΝΔΕΙΞΗ ELX δε συμβαδίζει με τους πολλά υποσχόμενους 85 ίππους
του νέου 16βάλβιδου FIRE, η Φίατ φρόντισε να παρουσιάσει μια πιο σπορτίφ
έκδοση, αυτή με την ένδειξη Sporting.
Το τρίθυρο -και μόνο- αμάξωμα χρησιμοποιεί όλα τα αεροδυναμικά βοηθήματα
του κορυφαίου υπερτροφοδοτούμενου Πούντο GT μαζί με 14άρες αλουμινένιες
ζάντες και λάστιχα 185/55.
Στο εσωτερικό η σημαντικότερες αλλαγές είναι αυτή της προσθήκης ενός
όμορφου σπορ τιμονιού (μαζί με τα λευκά όργανα αλα GT), ενώ και ο
εξοπλισμός βρίσκεται σε υπερεπαρκή επίπεδα (ηλεκτρικά παράθυρα,
ηλεκτρομαγνητικές κλειδαριές, αερόσακος οδηγού κ.λπ.).
Εκτός των επιφανειακών αλλαγών υπάρχουν και μερικές επεμβάσεις σε καίρια
σημεία κάτω από το καπό. Όπως για παράδειγμα η πιο κοντή τελική σχέση
μετάδοσης καθώς και η σκληρότερη ρύθμιση των αναρτήσεων.
H πρώτη αλλαγή είναι υπεύθυνη για τη βελτίωση των επιδόσεων σε σχέση με το
ELX. Όχι τόσο στις από στάση διαδικασίες (0-100: 11,6??, 0-1000 μέτρα σε
33,5??) όσο στις ενδιάμεσες επιταχύνσεις (80-110 χλμ./ώρα με 3η και 4η σε
6,9?? και 9,2?? αντίστοιχα).
H δεύτερη από τις προαναφερόμενες αλλαγές επέδρασε ουσιαστικά στο χαρακτήρα
του Σπόρτινγκ, αφού η οδική του συμπεριφορά είναι πιο ακριβής, χωρίς από
την άλλη να γίνουν σημαντικές παραχωρήσεις στον τομέα της άνεσης. Οι
κλίσεις του αμαξώματος μειώθηκαν αισθητά, ενώ και στις στροφές ο έλεγχος
είναι πιο άμεσος με τα όρια της εμφάνισης της υποστροφής να έχουν
μετατοπιστεί προς τα πάνω.
Το γρήγορο και ιδιαίτερα σαφές τιμόνι σε συνδυασμό με τα πολύ
αποτελεσματικά φρένα επιτρέπουν στους 86 ίππους να ξεδιπλώσουν το γνήσιο
ιταλικό τους ταμπεραμέντο και να σβήσουν τις όποιες αμφιβολίες για τον
πραγματικό νικητή στα «χίλια-διακόσια» (και όχι μόνο...).
Σημειώνουμε λοιπόν, κλείνοντας, πως η συγκεκριμένη έκδοση είναι σαφώς η
πλέον ολοκληρωμένη από τα ατμοσφαιρικά Πούντο, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα
σε όσους θα ήθελαν αλλά δεν μπορούν να έχουν το GT, να βρουν στο Σπόρτιγκ
ένα καλό υποκατάστατο._4Τ